Over Je basis in balans - Linda van der Voort
Intens
Brok in mijn keel, ik kan alleen maar ja knikken… ik probeer mij af te schermen zodat mijn zoon niet alles van mij kan aflezen. Want dat kan hij als geen ander. Het lukt me maar nauwelijks, het gevoel is te intens. Thuis valt pas echt het kwartje, wat is er allemaal gebeurd net bij de osteopaat? Iets met reflexen, maar hoe dan?
Ik ben bij de osteopaat met mijn zoon van 12. En dan gebeurt het: in een half uur test de osteopaat mijn zoon en stelt ze vragen die ik alleen maar met ‘ja’ kan beantwoorden. Alles wat ze vraagt en zegt, lijkt het ontbrekende puzzelstukje te zijn waar we al een tijd naar op zoek waren.
Het gaat om een aantal niet-geïntegreerde reflexen die ervoor zorgen dat mijn zoon de hele dag in de overlevingsstand staat. Alles hoort hij, alles ziet hij en hij is er doodmoe van.
Een ijsje eet hij nooit. Wij dachten dat hij het niet lustte. Wat blijkt? Het gaat over de verpakking openen! Hij kan het geluid niet verdragen! Je hebt nu eenmaal twee handen nodig om het ijsje uit te pakken en dan heb je die handen niet beschikbaar om over je oren te leggen. Het lijkt zo een klein simpel voorbeeld maar mijn moederhart breekt alsnog als we daar achter komen. Al dat lekkers in alle jaren gemist! En dat niet alleen, alle traktaties op school zorgden ervoor dat de feestjes een hel werden, want wat een gekraak als 28 kinderen dat tegelijkertijd doen…
Hoe dan?
Alles in mij voelt dat ik dit moet uitzoeken. En van het een komt het ander, dit is interessant, dit is het! Reflexintegratie. Vele cursussen volgen, elk met een ander thema.
Wie ben ik eigenlijk? Ik ben Linda van der Voort, al jaren getrouwd met Michel en heb een zoon (2006), een dochter (2009) en pleegzoon (2011) die sinds 2016 in ons gezin is.
Als geen ander weet ik hoe belangrijk veiligheid en hechting bij kinderen is.
Hechting is zo ontzettend belangrijk. Je merkt bij kinderen pas als het er niet voldoende is geweest. Een kind reageert anders. Je ziet gedrag. Dit is geen oorzaak, dit is het gevolg! Gedrag is altijd een signaal dat er iets aan de hand is bij een kind.
Het eerste wat ik ’s morgens aan mijn huisgenoten vraag is: ‘hoe heb je geslapen?’ Goed slapen is belangrijk, mij hoef je ’s nachts nergens voor wakker te maken. Uitrusten doe je door goed te slapen en dit lukt pas goed als je systeem, je lijf en geest, tot rust is gekomen.
Zelf op tafel voor reflexintegratie
Ondertussen beland ik in 2020 zelf ook op de tafel bij een zeer ervaren reflexintegratie-behandelaar. In 2013 kneusde ik mijn rug doordat ik van de kabelbaan afval, bovenop een paaltje. Heftige ervaring met een lange nasleep. Alles is fysiek genezen en ik blijf maar last houden van een pijnlijke rug. Het zorgt ervoor dat ik maar 4 tot 5 uur per nacht kan slapen, dan moet ik eruit, zo verkrampt is mijn lijf dan. Ik raak uitgeput.
Vele jaren van dan weer fysiotherapie en andere zaken proberen volgen. Niets helpt mij van de verkramping in de rug af. Warmte helpt, maar niet voldoende. Massage helpt, maar niet voldoende. Alles werkt maar even en daarna komt de verkramping in volle hevigheid weer terug. Om moedeloos van te worden. Lang staan lukt niet, lang zitten lukt niet, lang liggen ook niet. Ik moet blijven bewegen.
Tijdens een van de cursussen reflexintegratie blijk ik ook een aantal reflexen niet geïntegreerd te hebben, met een heftige reactie tot gevolg. Mij wordt geadviseerd om op zoek te gaan naar een behandelaar die de module trauma en PTSD heeft gevolgd. Zo gezegd, zo gedaan. En wat er dan gebeurt, je zou het zelf moeten ervaren! Heftig maar zeker doeltreffend!
Een half jaar na mijn behandelingen, het waren er maximaal 5, spreek ik de behandelaar voor iets anders. Ze vraagt mij: ‘hoe gaat het met je rug?’ en ik kijk haar schaapachtig aan en zeg: ‘mijn rug? Wat is er met mijn rug?’ Later hebben wij hier keihard om gelachen en dit raakt precies de essentie. Als je er geen last meer van hebt, heb je geen idee hoe het ook alweer voelde. Dat is wat reflexintegratie kan doen.
En wat er dan gebeurt, je zou het zelf moeten ervaren! Heftig èn doeltreffend!
En hoe gaat het nu met dat ijsje?
En als je wilt weten of mijn zoon tegenwoordig een ijsje eet? Jazeker! Als ik hem zijn gang zou laten gaan, elke dag… En een heel enkele keer kan een verpakking openen te heftig zijn voor hem. We kijken elkaar dan aan en dan zegt hij, mam mijn emmer loopt over. Ik vind dit top van hem, hij weet dan dat hij zijn spanning kwijt moet en doet dat ook. Er is dan altijd wel iemand die het voor hem openmaakt zodat hij zijn oren kan bedekken. In het gezin maken we dat dan met een geintje af: 1, 2, 3…iedereen tegelijk openen! En klaar, smullen maar.
Gevulde koffer
Ik ben sinds 2004 tolk Nederlandse gebarentaal en daarmee heb ik door de tijd ook een ‘koffer’ mogen vullen met verschillende tolkstrategieën. Daardoor heb ik uiteenlopende opdrachten kunnen tolken. Wil je hier meer over weten?
En dat is wat ik nu ook wilde: een nieuwe koffer vullen. Ik kom niet uit de zorg of uit het onderwijs, ik voelde dat ik basiskennis miste. Ik besluit in 2020 een opleiding te volgen tot holistisch kindertherapeut. En dit zorgt ervoor dat ik milder word, er is geen zwart of wit, er zijn vele tinten ertussen. Wat een verrijking!
Gaandeweg kom ik erachter dat ik geen nieuwe koffer aan het vullen ben, maar mijn bestaande koffer wordt steeds groter!
Ik gun je een lijf dat meewerkt
Ik gun je een leven in goede balans
Ik gun je persoonlijke groei
